 Şafağım 200 civarıydı, artık iyice sinir stres birikti ve izin kullanmanın tam zamanı olduğunu düşündüm ve bölük komutanımızdan 15 günlük kanuni izine çıkmak iste tekmil verdim. 2 Gün sonra zimmeti'mi teslim ettim ve sivil kıyafetlerimi giydim. Saat 08:00 İçim kıpır kıpır, 15 günlüğüne de olsa ailemin yanına gidiyorum ötesi var mı bu saatten sonra kimse moralimi bozamazdı. Benimle beraber aynı bölükten 3 asker daha daha izine çıkıyordu. Hepimiz hazırız bölük astsubayımızın imza atmasını bekliyoruz. Bölüğün önünde beklerken hızlı hızlı çıktı dışarı hadi gidiyoruz atlayın dedi askeri jipi gösterek, vay be dedik" ne baba adam nizamiyeye kadar bırakacak bizi." diye düşünüyorduk ama araç başka yöne saptı. Belli ki biyere uğrayıp öyle inecez nizamiyeye. Bölük deposuna gelmiştik, astsubay araçtan inip "inin çocuklar geçin içeri" dedi ve rafları göstererek düzenlenecek yerleri emretti. Biz şaşkınlıkla birbirimize bakıyoruz, aramızdan bitanesi saat 9'a bilet almış ona yetişmesi lazım bunu ilettik ama "yetişirsin, yetişirsin" diyerek geçiştirdi. Neyse el mahkum depoyu düzenlemeye başladık. izine çıkacak olmanın sevinciyle hızlı hızlı yarım saatte depoyu düzenledik ve tekmil verdik. Tamam atlayın arabaya dedi ve yola koyulduk derken bu sefer başka bi yere saptı. Hurdalığa geldik bu sefer. Alın şunu dedi büyük bi MDF'yi gösterek. İçimizden söve söve onuda alıp attık arabaya sonra ordan marangozhaneye geçtik. Mdf'nin kesilmesini beklerken marangozhanenin hemen yan tarafında başka bir depo vardı ve ordan çıkan bi astsubay bizim astsubayına yanına gelip "bana şu canavarları versene işim var" diyerek aldı bizi dışarda olan uzun ve paslı demirleri depoya taşımamızı emretti, eyvallah dedik taşımaya başladık artık sinirlerimiz iyice gerildi saat 9'u geçti ve diğer arkadaşta otobüsünü kaçırmıştı. Demirleri taşırken üstümüz başımız hep pas oldu ve lekeleri çıkartamadık. Yaz mevsimi olsa t-shirt değiştirme imkanımız olurdu ama montlarımız hep pas oldu ve asker adamız, başka montumuzda yok yanımızda. Ordaki işimiz bitince gönderdi bizi ve üzerimizdeki pasla ailelerimizin yanına gittik suratlar 5 karış. Bir daha geri dönmemeyi düşünüyordum ama ailemin ısrarıyla tekrar teslim oldum ve şimdi o günleri nefretle anıyorum.  |
Labels: aa, askere işkence, askerlik anıları, zalim astsubay
