 Biz ayrılmaz 5 kişiydik, ömer, mert, sedat, özay ve ben. Boluda askerdik. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez, birimizden birinin sorunu olduğunda aramızda hallederdik. Bi akşam yine kantin bölgesinde muhabbet maksatlı toplanalım dedik ama ömer yok piyasada.. Olabileceği her yere baktık ama yok, ömer piyasada yok... Neyse dedik akşam içtimasında nasılsa çıkar piyasaya o zaman hesap sorarız dedik ve akşam içtiması oldu ömer hala yok.. Allahallaa askerliğini yakacak bu çocuk. Gittim bölük çavuşunun yanına içtimadan düşürmesini söyledik sağolsun kırmadı bizi içtimadan düşürdü güzel bi bahaneylede akşam içtimasından geçtik. Kara kara düşünüyoruz nerde olabilir diye, başına bişey mi geldi diye. Neyse yattık kalktık ertesi sabah ömer yatağında hala yok... Koğuş nöbetçisine sorduk oda birşey bilmiyor. Görev yerlerimize geçtik ve sabah içtiması yaklaşmak üzere. Yemekhaneye bir telefon geldi beni istiyormuş arayan kişi. Gidip baktım telefona arayan ömer! "Nerdesin olum sen?" - "Kanka ben ankaradaydım dün gece beni içeri alın şuan nizamiyenin yan tellerinin dibindeyim" orda beklemesini söyleyip kapattım telefonu Bizim ekibe hemen haber verdim gittik telleri bükerek aldık ömer içeri ve depodan hemen bi kamuflaj uydurarak sabah içtimasına yetiştirdik. Bu yaptığı çılgınlığı şimdilerde hala gülerek anarız. Nöbetçi uzman, astsubay ve amirin kimlerin olduğunu ve hangilerinin daha dikkatli olduğunu hesap ederek, bizim onu akşam içtimasından düşürebileceğimizi bile hesaba katarak gitmiş ankaraya. İnsanın güvenebileceği arkadaşlarının olması güzel tabi :)  |
Labels: aa, askerden firar, askerlik anıları, firar, firari asker
