 Batıda askerlik yapmanın güzel tarafı sevdiklerinizin size ulaşmasının daha kolay olmasıdır. Bende o şanslı askerlerden biriydim ve kız arkadaşım askerlik yaptığım yerde oturuyordu. Bazı sabahlar gelir, poğaça vs. getirir kahvaltı yapardık beraber. Tek moral kaynağım oydu. Bir gün yine bi ziyareti sırasında nizamiye çavuşu yanıma gelerek 2 saatten fazla görüşemeyeceğimi söyledi. Kız haliyle rahatsız olup kalktı gitti. Çavuşun yanına gidip "zaten yarım saatten fazla görüştüğümüz yok niye kız arkadaşımın yanında söylüyosun ki bunu" dedim ve nizamiye kısım komutanının kesin emri olduğunu söyledi. Birşey diyemedim ama bununla da kalmadı, kısım komutanı benim için "işten kaçmak için hususi ziyaretçi getirtiyor" falan da demiş. Ben resmen yerin dibine girdim çıktım bunu duyunca. O nizamiye çavuşu terhis olduktan sonra öğreniyorum ki astsubayın bununla hiç bir alakası yokmuş, öyle bir emir vermemiş, tamamen o çavuşun kıskançlığıymış. Ve o günden sonra kız bir daha hiç gelmedi ziyaretime. Bir tek doğum günümde geldi onda da yüzü hep asıktı kendini suçlu hissediyordu. Keşke gidip astsubaya bu emrin aslı var mı diye teyit etseydim, ama artık çok geçti...  |
Labels: aa, asker ziyareti, askerlik anıları
